W najbliższym czasie ma pojawić się relacja z marszu... z tego co widziałem marsz skręcił na plac zbawiciela  pojawiliśmy się na miejscu jak najszybciej i z tego co widziałem została podpalona przez ludzi biorących udział w marszu. I nie "marsz" zaatakował "siedzibe" Antify  w to nie wierzcie. Chyba że chłopaki z Antify opalali się w kominiarkach na dachu mając przy sobie paletę kostki brukowej A co do ambasady ludzie pamiętający historie nadal pałają nienawiścią do "Ruskich" wiadomka o co chodzi. Tylko Bronek Donek i Radek Sikorski twierdzą że mamy ciepłe stosunki

"10 listopada (niedziela) wieczorem otrzymujemy wiadomość o braku transportu na marsz , szybko  ogarniamy się i zamawiamy busa jeżdżącego na trasie Przysucha – Warszawa. 6.45 stawiamy się we trzech   na dworcu i w drogę ! Docieramy  już na 8.30 jak łatwo policzyć do marszu mamy  6 godzin i 30 minut. Po wyjściu z busa nasza kochana Polska policja daje o sobie znać, zostajemy przetrzepani przy czym pada kilka ciekawych wytłumaczeń związanych z kominiarkami i „szczękami” oraz żarcik rzucony w stronę policjantki (nie była zadowolona ). Gdy kontrola „groźnych bandytów” zostaje zakończona, pomagamy dwóm miłym dziewczyną przenieść ciężkie walizki. Udajemy się na pieszą wycieczkę po Warszawie, docieramy pod Pałac Kultury. Z każdą chwilą przybywało ludzi,  zjeżdżało się coraz więcej ekip . O 14 idziemy  coś oszamać, uzupełnić płyny i nareszcie wybija 15 ! Co raz większe emocję co raz większe nerwy, ruszyli! Po około 500m dochodzi do starcia z Warszawskim(lewackim) ugrupowaniem „Antifa”. Po około 5-7 minutach policja kończy zamieszki lecz po  50 metrach dochodzi do kolejnych potyczek właśnie z nimi. Marsz ruszył dalej. Gdy w pewnym momencie duża część marszu zaczęła skręcać na plac zbawiciela gdzie STAŁA „Tęcza rozkoszy...”  nie mogło nas tam zabraknąć. Wznosimy kilka okrzyków przeciwko parom homoseksualnym.  Dołączyliśmy do marszu gdy nagle kilka metrów przed nami staję w ogniu budka policyjna rosyjskiej  ambasady i tłum wznosi okrzyki antyrosyjskie delikatnie mówiąc. Mijamy pomnik Józefa Piłsudskiego. Nieopodal ktoś ściągnął z masztu flagę unii europejskiej „niestety” spłonęła. Dotarliśmy do pomnika Romana Dmowskiego i z wielkim żalem musieliśmy żegnać się z tego rocznym marszem. W drodze na dworzec spotykamy jeszcze trzy miłe babcie które uprzedzają nas jak to same powiedziały przed „sukami”. Docieramy na dworzec zachodni, zmęczeni  ale pełni wrażeń wsiadamy do busa i wracamy do Przysuchy. W drodze powrotnej każdy z nas zapewnia że za rok znów spotykamy się z marszem."